Bitwa pod Flodden Field

Bitwa pod Flodden Field – starcie zbrojne, które miało miejsce dnia 9 września 1513 r. w trakcie wojny szkocko-angielskiej. Bitwa pomiędzy szkocką armią inwazyjną pod wodzą króla Jakuba IV a wojskami angielskimi Thomasa Howarda (2 księcia Norfolk) zakończyła się druzgocącą klęską Szkotów i śmiercią króla Jakuba.Przed bitwąKonflikt rozpoczął się wypowiedzeniem wojny Anglikom przez króla Jakuba IV. Władca zamierzał wiązać siły króla Henryka VIII, przygotowujące się wówczas do kampanii przeciwko francuskiemu władcy Ludwikowi XII. Anglia była w tym czasie członkiem Ligi Świętej skierowanej przeciwko Francji, z którą walczyła po stronie takich państw jak Szwajcaria czy Hiszpania, wspierając między innymi cesarza rzymsko-niemieckiego Maksymiliana I i papieża Juliusza II.Władca Szkocji na czele ponad 60 tys. ludzi pomaszerował w kierunku terytorium Anglii. Po dotarciu armii w rejon pola bitwy, siły Szkotów stopniały do 30 tys. żołnierzy. Reszta bądź zdezerterowała, bądź też poległa w mniejszych potyczkach na terytorium angielskim. Naprzecwko Szkotów stanęła podobnie liczna armia angielska.Miejsce bitwy znajdowało się w pobliżu wioski Branxton w hrabstwie Northumberland. Stąd bitwa w wielu źródłach nazywana jest alternatywnie bitwą pod Branxton. Szkoci rozbili swój obóz na polach pod Flodden, leżącym w pobliżu Branxton. Bitwa była ostatnią bitwą stoczoną na ziemiach Northumberlandu.