SS Great Britain

SS Great Britain – pierwszy statek o napędzie parowym, który pływał na trasach transatlantyckich pomiędzy Bristolem a Nowym Jorkiem. Zwodowany w 1843 roku został okrzyknięty "Największym eksperymentem od czasu Genesis". Został zaprojektowany przez Isambard Kingdom Brunela, konstruktora między innymi takich budowli jak Clifton Suspension Bridge w Bristolu czy stacji kolejowej Bristol Temple Meads. Statek posiadał szereg innowacyjnych rozwiązań technicznych jak: stalowy kadłub, napęd śrubą zamiast kół łopatkowych czy największy pod względem mocy silnik parowy - 1000 KM. W 1852 roku po wycofaniu ze służby jako liniowiec był używany (po modernizacji) jako kliper wożący emigrantów do Australii. W 1882 zostaje zaadaptowany jako statek towarowy pływający do obu Ameryk. W 1886 statek uszkodzony przez sztorm nieopodal przylądka Horn zostaje skierowany przez jego kapitana Henry'ego Stapa na Falklandy. Decyzją właścicieli statek zostaje przekazany Falkland Islands Company. Później statek służył m.in. jako pływający magazyn do roku 1933. W roku 1970 statek wyrusza w swój ostatni rejs przez Atlantyk na gigantycznym pontonie. Poddany zostaje remontowi i 13 kwietnia 1970 roku ponownie zwodowany w Bristolu. Statek wrócił po 127 latach do tego samego doku, w którym został zbudowany. Po gruntownej odbudowie statek stoi w suchym doku i pełni funkcję muzeum. Można w nim zobaczyć m.in. maszynownie, kuchnie, ładownie czy kajuty pasażerów. Dzięki ustawieniu statku w suchym doku można także zejść pod statek.