Bitwa pod Naseby

Bitwa pod Naseby – starcie zbrojne, które miało miejsce 14 czerwca 1645 podczas angielskiej wojny domowej.Bitwa pod Naseby była kluczową bitwą pierwszej angielskiej wojny domowej. Główna armia króla Karola I (11 000 żołnierzy, w tym 7 000 jazdy) została zniszczona przez wojska parlamentu dowodzone przez Thomasa Fairfaxa (14 000 żołnierzy, w tym 7 000 jazdy).KampaniaNa początku 1645, większość doradców króla Karola chciało zaatakować armię Parlamentu nowego typu (New Model Army) gdy ta jeszcze była formowana. Książę Rupert proponował zamiast tego marsz na północ, by odzyskać północną Anglię i połączyć się z silami Rojalistów w Szkocji, którymi dowodził James Montrose. Ten właśnie punkt widzenia został przyjęty, pomimo tego, że królewska armia będzie musiała być osłabiona przez odejście wojsk Goringa by utrzymać zachodni kraj i podtrzymać oblężenie Taunton.W międzyczasie, po nieudanej próbie odsieczy Taunton, parlamentarny Komitet Dwóch Królestw (Committee of Both Kingdoms) skierował Fairfaxa do oblężenia królewskiej stolicy z czasu tej wojny Oksfordu. Początkowo król Karol z zadowoleniem przywitał ten ruch, gdyż w ten sposób Fairfax nie będzie mógł wmieszać się w walkę na północy Anglii. Następnie w końcu maja uświadomiono go, że Oksford jest niedostatecznie zaopatrzony i nie będzie się długo bronił. By odciągnąć uwagę Fairfaxa, Rojaliści zaatakowali 31 maja garnizon Parlamentu w Leicester. Uczyniwszy tak, książę Rupert i królewska rada zmienili swą poprzednią decyzję i postanowili ruszyć na południe, by uratować Oksford.