Bitwa pod Culloden

Bitwa pod Culloden – starcie zbrojne, które miało miejsce pomiędzy jakobitami, wspieranymi przez wojska francuskie, a wojskami Jerzego II, panującego króla z dynastii hanowerskiej która miała miejsce 16 kwietnia 1746 roku na błotnistym stoku w pobliżu Inverness w Szkocji. Zakończyła się zwycięstwem wojsk królewskich.PodłożeW roku 1745 w Szkocji wylądował książę Karol Edward Stuart (Bonnie Prince Charlie), pragnący odzyskać królestwo dla swego ojca Jakuba Edwarda, którego z kolei ojciec król Jakub II wygnany został z kraju w roku 1688, a rządy objął Wilhelm Orański. Wywodzący się głównie z klanów szkockich górali jakobici popierali jednak kandydaturę "króla za morzami" – jak nazywano Jakuba Edwarda Stuarta. Na czele licznych klanów szkockich Karol Edward wyruszył na południe, zdobywając Edynburg, stolicę kraju.Następnie powstańcy szkoccy odnieśli zwycięstwo pod Prestopans (1745), gdzie zadali klęskę wojskom angielskim. Armia powstańcza rosła w siłę i liczyła około 5 tysięcy ludzi. Wojska Karola doszły aż do miejscowości Derby w środkowej Anglii i zamierzały ruszyć na Londyn, jednak po informacjach o nadciąganiu 30-tysięcznej armii królewskiej i dezercji około tysiąca ludzi Szkoci rozpoczęli odwrót. W ślad za nimi ruszyli Anglicy. Jednak i tym razem powstańcy wzmocnieni pułkami francuskimi rozbili silniejszego przeciwnika pod Falkirk 17 stycznia 1746. W drodze powrotnej jakobici pustoszyli tereny górskie i atakowali forty i placówki rządowe.