Central Line

| |- | |- | |- | |} De Central Line is een lijn van de Londense metro. De lijn loopt van het oosten naar het westen van Londen en splitst zich aan beide uiteinden (→ kaart). De Central Line bedient 49 stations en heeft een lengte van 73,5 kilometer, waarmee het de langste lijn van het net is. Op kaarten wordt de lijn aangegeven met de kleur rood. Het is een "deep-level"-lijn, wat wil zeggen dat hij gebruikmaakt van diepgelegen geboorde tunnels. Buiten het centrum ligt het tracé grotendeels bovengronds.GeschiedenisHet beginIn 1891 werd de Central London Railway opgericht met het doel een metrolijn te bouwen tussen Sheperd's Bush en Bank in het hart van de City. De opening van de lijn werd tweemaal (1894 en 1899) uitgesteld en de eerste trein met passagiers reed op 30 juli 1900. De lijn stond vanaf het begin bekend als de "Twopenny Tube", omdat er een eenheidstarief van twee penny gold - vanaf 1907 werd het tarief afhankelijk van de gereisde afstand.Op 14 mei 1908 werd de lijn in het westen door middel van een lus verlengd naar station Wood Lane Exhibition (nabij het huidige station White City, dat het in 1947 verving), om het terrein van de Frans-Britse tentoonstelling te bedienen. Na afloop van de tentoonstelling bleef de lijn in gebruik. De tweede uitbreiding van de lijn, in het oosten tot Liverpool Street, vond plaats op 28 juli 1912. Op 3 augustus 1920 werd een korte verbinding geopend van station Wood Lane naar een spoorlijn van de Great Western Railway (GWR), waarover treinen van de Central Line gingen doorrijden naar Ealing Broadway.